suskun şiir

bilmelisin...
sana söylememem gereken şeyler var
ciğerlerime arsızca çöken
damarlarımda çıldıran şeyler bunlar

bilmezsin
bir seni sevmek çırpınıyor duvarlarımın ardında
bir suskun şiir mırıldanıyor gözlerim
görmüyor, işitmiyorsun iyi ki
çünkü sana söylememeliyim
ellerinde yüreğimin eridiğini mesela
asla dile getirmemeliyim
çivi gibi çaktığını gözlerini ufkuma
ah! susmalıyım, söylememeliyim
saçlarının içinde kaybolduğum bir orman olduğunu
bir orman, kızıl sarmaşıklarına dolanıp kaldığım
ve ayak seslerimi duymayasın diye
içinde parmak uçlarımın üzerinde yürüdüğüm.

neşeli bir yalan, bir maske takınırım bilmezsin
çekiştirirken sarmaşıklarını
çünkü hissetmemelisin ürperişimi
iç çekişimi duymamalısın
nikotinli hülyalar solurum üzerine
cüretkar düşler ziyaret eder kimi zaman
katlar, cebime koyarım, görmezsin

...

ve acemiyim evet
alışık değilim sessizce sevmeye
üç adım yanına saklanıyorum
ne sarılmak mümkün sana
ve ne de kaçmak senden
ama susmalıyım, söylememeliyim

dudaklarımı ısırıyorum sen güldükçe
gözlerimi de ısırabilsem keşke diyorum.
bir okyanus birikiyor içimde gülüşünden
gemiler bindiriyorum dalgalarına
gemiler, mısralardan dokuduğum yelkenlerini
ben de bir gemi oluyor yüzüyorum gülüşünde
sesinden martılar devşiriyorum
gözlerinden güneşler doğuyor göğüme bazen
sana götürüyor tüm rüzgarları bu okyanusun
ve bir liman oluyorsun hemen önümde
dümeni geriye kırıyorum işte o zaman
çünkü susmalıyım, söylememeliyim
çıkmamalı yollarım sana
gözlerine çarpmamalı yüreğim
parmak uçlarım çatlamalı sessizlikten
ah! üşümeliyim, söylememeliyim

keşke mümkün olsaydı seni sevmemek
güzelliğin bu kadar küstah olmasa
salınışınla sendelemesem içten içe
alevin yalamasa yanaklarımı
bana birşeyler olmasa seni gördükçe
belki sevmeyebilirdim seni o zaman
seviyorum gel gör ki
korkacak çok şeyim var bir yandan
o yüzden ördüm bu duvarları
acılarımdan tuğlalar dizdim
ve aptallıklarımdan
kaybolmuş yıllarımı kattım harcına
yediğim tokatları katran gibi döktüm
zalim tel örgüler diktim tepesine
zalim hatıralar diktim
ne var ki çatlıyor işte azar azar
"söylememeliyim"ler dökülüyor üzerime
yok aslında işe yaradığı da
tutamıyor ki seni dışarıda
beni içerde tuttuğu kadar

***

ve tarih...
kimbilir ne zaman yazıldı bu şiir
belki beş yıl önce
belki beş gün sonra
belki ben hiç yazmadım,
sen hiç okumadın
hiç var olmadın, kimbilir
yine de seviyorum seni