vesikalık

vesikalık konuşuyoruz
vesikalık
vesikalık cümlelerimiz
kelimelerimiz hep kravatlı
saçlarını taramışız aklımızdakilerin
hisleri ütülü gömleklerle örtülü
onca şıklığın ardında kaybolmuş
boyalı potinleri giyinmiş hevesli
ama bir o kadar çekingen
bir o kadar suskun, şaşkın
vesikalık duruşumuz,
yutkunarak yaşıyoruz
şimdi öyle uzaklarda kaldı ki,
öyle gözlerimizin ardında,
kabuğuna çekilmiş, tedirgin bekleşir,
gülüşümüz, ağlayışımız..
vesikalık bakınıyoruz..
rafa kaldırmışız herşeyimizi
nasıl yorulmuşsak artık
mecalsiz kucaklaşmalarımız öyle
şuradan şuraya koşamıyoruz
terlemeden yaşama derdi edinmiş
fiyakası bozulmasın diye telaşlı
mahcup, geçirmiş sırtına kibarlığını
vesikalık yürüyoruz..
pijamalarımız yırtılmış
ve annelerimizin elleri kadar kayıp
dikiş iğnelerimiz..
kimbilir nerede düşürdük bunca şeyi
nerede kaygısız kahkahalarımız,
yapraklarımızın yeşilliği nerede,
tuzlu çöreğin tadı,
şafak vaktinin erkenliği,
kokusu birşeyleri sevmenin,
bir uçurtmaya bile sevinmez mi insan
gülemiyoruz
ağlayamıyoruz da
vesikalık yaşıyoruz..
vesikalık...

mavilerim

bunlar benim mavilerim
cebimde kalmış şeyler işte
belirsiz mırıldandığım dualar
gece uykumun tutmaması
bulutları birşeye benzetişim
hiç görmediğim okyanusun düşü
avuçlarıma damlar zaman zaman
bunlar benim mavilerim
tuhaf şeyler hatırlamak bazen
birşeyler sezivermek biryerlerde
tuhaf tuhaf duraksamak
rahatsız düşler kurgulamak
çenemin düşmesi kimi zaman
sessizlik koyulaştırır bunun rengini
bir de karakalemle okşamak anılarımı
dokunurcasına çizmek, sevişircesine..
kurşun kalemin o rüyaları..
alışılmadık akrostişler bulmak sonra
güzel isimlere tutulmak
damaktan yazmak şiirlerimi
bunlar benim mavilerim
beni bu maviler konuşturur
karnımı doyuran bu maviler
iki adım yürüyemezdim bunlar olmasa
geceleri erken gelirdi uykum
kimbilir nerede sızıp kalırdım
olmasa bunlar, bu maviler,
bunlar benim mavilerim
kırmızım da onun içinde hem
sarıyı da maviye sarıp sakladım
beyazla hep eleleler zaten
turuncuyla hep sarmaş dolaş
yeşille kardeş gibiler
mavi olmasa tüm renklerim kaybolur
siyah bile kalmaz geriye..
olmasa mavilerim..
okuyup başucuma koyduğum mavilerim
sabahları sırtıma alıverdiğim
kahvaltıda çayıma kattığım mavilerim
beni bu maviler kucaklayacak hep
ekmeğimi bu mavilere saracağım
yüzümü onlarla yıkayacağım
onlarla güleceğim yine
üstüme örteceğim hava soğudu mu
koştukça mavi terleyeceğim
mavi, alnımın teri..
mavi, ilham perisiyle öpüşmeler..
arada bir içimin sıkılması bile..
iştahım, açlığım.. tutkum..
kırmızı yanlarımın bile dili mavi
kavgam, savaşım, mücadelem
mavi yumruğumun rengi
yensem de yenilsem de aynı renk
özlemelerim, beklentilerim, umutlarım..
yaşamak mavi be kardeşim