kil kokan bir sokak vardı bildiğim
boydan boya uzanırdı
nefes nefese kalırdım geçerken
pencereler kül tutardı
yaşamak zincir gibi tutulurdu kil kokan sokakta
kan ter içinde yaşanırdı
her nefes bir kıvılcım,
insanlar benzin kokar
kiremitler alev alev yanardı
ucunda bir kadın yaşardı tanıdığım
kıpkırmızı parmak uçları
kapısı zindan kapısı
her geldiğimde kil kokan sokağa
pencereyi açardı
gözleri dolu dolu
gece avucumuza düşerdi
ay sokağa dökülür
biz uçuşurduk
gün çaldığında kapıyı
sızlardı tırnakları
dudaklarını kapar kaçardım
kil kokan bir sokak vardı bildiğim
ucunda bir kadın yaşardı
...
cebimde kaldı saçları
